Modern Marriage in iran

بين 18 تا 24 سالگي

-در اين سن اگه دختر با هوش و يا خوش شانس باشه ،‌ميتونه با خر كردن
پسري كه بهش علاقه داره و مجبور كردنش به ازدواج بناي يك ازدواج احتامالا موفق رو ايجاد كنه

- پسر ها هم عموما به علت نديد بديد بودن در اين سنين به شدت قابليت خر شدنشون بالاست
در اين فاز يه عده كثيري تكليفشون روشن ميشه (‌ فراموش نكنيم كه 35%‌ازدواج ها در تهران در سال اول به طلاق ختم به خير مشه )‌

-- خير به اين معني كه اگه اون خانواده بيشتر بمونه و بچه هم بهش اضافه بشه ميشه يه آسيب اجتماعي پويا و متحرك !‌

سن 24 تا 28
در اين سن ، تجربيات دو طرف يه كمي بيشتر شده ، احتمالا سكس رو تجربه كردن و فهميدن همچين آش دهن سوزي نيست در نتيجه دخترا بايد تلاش بسيار بيشتري بكنن كه پسر ها رو وادار به ازدواج بكنن ... در واقع يه جوري هر دو طرف ميدونن كه دستور رساله مبني بر اينكه اگه شهوت داري برو ازدواج كن معادل خريدن و نگهداري گاو براي يك ليوان شيره ...


بعد از اينكه دختر سنش از 28 رد شد و علائم ترشيدگي در وي مشاهد شد

احتمالا پدر و مادرش به تكاپو مي افتن كه دخترشون رو يه جوري شوهر بدن چون بده
سناريو عمومي در اين شرايط اينه كه اوني كه دختره مي خواد احل ازدواج نيست ولي
يه عالمه خواستگار قد و نيم قد هستن كه دستشون به دوستي عادي نرسيده و از طرف ديگه
نياز روحي و احتمالا جسمي به يه همراه دارن ... در نتيجه دارن از روي منوال زندگي اسلامي
راه پيشنهادي رو پي گيري ميكنن .

بعد از 32 قضيه يه مقدار عوض ميشه
ديگه هم دخترا و هم پسرا ميدونن كه اونور ديوار ازدواج هيچ خبر خاصي وجود نداره
در نتيجه فكر ازدواج رو از كلشون بيرون مي كنن و اگه حالي براشون مونده باشه
دنبال يه آدمي مي گردن كه سرش به تنش بيارزه ...
يا اينكه ترجيح ميدن باكرگي خودشون رو حفظ كنن كه برن بهشت ( البته من در طبعات
و ناهنجاري هاي رواني محصول اين انتخاب هيچ شكي ندارم شما رو نمي دونم )
و راه سوم هم اينه كه يه كمي شل تر ميگيرن كه اقلا به صورت موقتي هم كه شده
از زندگي شون لذت ببرن .
با توجه به بلوغ ذهني اي كه در اين سن وجود داره احتمال سازگاري تو شق اول و سوم
بيشتر و اينجا هم ممكنه ازدواجي شكل بگيره ولي اين ازدواج هيچ ربطي به ازدواج هاي دوره 18-24 نداره ...